İmam- Azam Ebu Hanife (Rh.A.)

İmam- Azam Ebu Hanife (Rh.A.)

Esas adı Numan, künyesi Ebu Hanife’dir.  Babasının adı da Sabit. 699 senesinde dünyaya geldi. 767 senesinde Bağdat’da vefat etti.  Kendisi Tabiîndendir.

İmam Azam’ın  elbisesi çok temizdi. o kadar güzel kokusu vardı ki, eve yakın olunca evekiler görmeseler bile gelişini gidişini kokusundan anlarlardı.

Derdi ki “her namazımda, mutlaka şeyhim Hammad’a ve kendisinden ilim tahsil etiğim her zat a ve ilim öğrettiğim herkese dua ederim.” 

İmam Şafiî’de, İmam-ı Azam’ı daima över ve “Fıkıh ilminde insanlar Ebu Hanife’nin çocuklarıdır.” derdi.

Geceleri çok az uyur, daima namaz kılardı. Bir gün sokakta giderken birisinin İmam’ı göstererek “şu zat, geceyi baştan sona ibadetle geçirir.” dediğini duyduktan sonra bütün geceyi ibadetle geçirdi ve yapmadığı ibadetle vasıflandırıldığımdan dolayı  Allah’tan utanırım.” dedi.

Borç verdiği kimsenin, evinin duvarının gölgesinde oturmazdı. Sebebini soranlara: “Her alacağın getirdiği menfaat faizdir.” Derdi.

Mervan’dan başka bu Cafer’de kadılık için İmam- Azam’I zorladı. kûfe’den Bağda’a getirtti. İmam Azam yine kadılığı kabul etmedi. Bunun üzerine Ebu Cafer onu hapsetti. Hapiste iken bir kaç defa Mansur onu çıkardı. Kadılık için ağzından söz almak istedi. Fakat her teklifte:

“Ya Mansur Allah’tan kork ve yalnız Allah’tan korkanı kadılığa getir. Ben kızmadığım öfkeli olmadığım zaman dahi, kendimi emin bir kimse saymıyorum. Kızdığım zaman nasıl emin sayılırım?” cevabını verdi. Bundan sonra hapisten çıkarılmadı ve orada vefat etti. Allah ondan razı olsun.

Semerkand Dergisi